Karl Lepsius, niemiecki egiptolog, uzyskał doktorat w 1833 r., a następnie wykorzystał nowo opublikowaną gramatykę egipską autorstwa Champolliona, aby nauczyć się czytać hieroglify. Swoją pierwszą podróż do Egiptu odbył w 1842 r. w celu spisywania zabytków i kolekcjonowania antyków, co było wówczas normą. W swojej karierze zebrał ponad 15 000 artefaktów, które stały się podstawą Muzeum Egipskiego w Berlinie. W latach 1842-1845 Lepsius kierował ekspedycją pruską do Egiptu i Nubii i utrwalił jej pracę w 12 tomach zatytułowanych Denkmaeler aus Aegypten und Aethiopien. Publikacja ta jest nadal cenna dla współczesnych egiptologów, ponieważ wiele z zarejestrowanych zabytków uległo od tego czasu zniszczeniu, a tomy te dostarczają wyraźnych obrazów i opisów ich wyglądu sprzed ponad 150 lat. Lepsius założył program studiów egiptologii na Uniwersytecie w Berlinie i został mianowany opiekunem egipskiej kolekcji w Muzeum Berlińskim, które mieściło jego rosnącą kolekcję z ekspedycji. Muzeum Berlińskie nadal kwitnie i mieści jedne z najsłynniejszych obrazów na świecie, w tym malowane wapienne popiersie Nefertiti.