Nie udawaj Greka! Biorąc pod uwagę inne wojska

Chociaż hoplici zdominowali działania wojenne w starożytnej Grecji, w bitwach brały udział inne rodzaje wojsk.

Kawaleria: Kawaleria nie była wielką cechą wczesnych greckich działań wojennych, częściowo dlatego, że dostarczanie koni i płacenie za nie było niesamowicie drogie. Przedsięwzięcie było również bardzo ryzykowne. Grecy jeździli bez strzemion, a jako siodła używali głównie ubrań. Starożytna grecka kawaleria była doskonałymi jeźdźcami; musieli być, ponieważ ich główną bronią był oszczep – a właściwie kilka oszczepów – którymi rzucali podczas galopu. Żołnierz kawalerii nie nosił tarczy ani zbroi. Jego jedynym okryciem był kapelusz z szerokim rondem, który chronił przed słońcem. Do czasów Aleksandra Wielkiego (356-323 r.  p.n.e.) kawaleria stała się istotną częścią greckiej machiny wojennej.

Lekkie oddziały: Czasami Grecy używali lekko uzbrojonych oddziałów do specjalnych misji, takich jak zwiad i zasadzki na wroga. Te oddziały nazywano peltastai, ponieważ nosiły lekką tarczę zwaną pelte. Pelte było zwykle kozią skórą rozciągniętą w kształcie półksiężyca na drewnianej ramie. Był niewiarygodnie lekki i naprawdę przydatny tylko do odbijania małych pocisków od peltastai. Peltastai byli najczęściej uzbrojeni w niewielką wiązkę oszczepów, których używali wyłącznie do operacji „uderz i uciekaj”.

Łucznicy: Łucznicy często pojawiają się w mitologii greckiej. Bohater Odyseusz słynął z umiejętności posługiwania się łukiem, a prawdopodobnie najsłynniejszy z greckich wojowników, Achilles, zginął, gdy został uderzony w piętę przez trojańskiego łucznika Parysa. To właśnie ta historia dała początek określeniu „pięta achillesowa”, ponieważ był to jedyny wrażliwy punkt na jego ciele. Najsłynniejsi greccy łucznicy pochodzili z Krety. Greccy łucznicy byli bardzo słabo uzbrojeni. Same łuki zostały wykonane z drewna cedrowego ze zwierzęcyh ścięgien użytych do sznurka. Łuk był zwykle jedyną bronią noszonych przez łuczników, ponieważ ważne było, aby mogli poruszać się szybko, gdy bitwa się zmieniała, aby mogli atakować nowe cele. Mimo to łucznicy nie byli często używani w bitwach greckich. Grecy uważali, że bardziej honorowa jest walka twarzą w twarz, a łucznicy byli czasami mało przydatni, gdy ciężko uzbrojona falanga (patrz następna sekcja) walczyła w formacji. Niektóre armie greckie używały łuczników pochodzących ze Scytii, dużego regionu na północ od Azji Mniejszej. Ateny utrzymywały oddział scytyjskich łuczników, który wprowadził Peisistratos. Tych łuczników używano głównie jako siły policyjne, a nie w walce.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *